بررسی تجمع زیستی فلزات سنگین ضروری (آهن، مس و روی) و نیمه ضروری (نیکل، کبالت و منگنز) در بافت خوراکی ماهی کپور (Cyprinus carpio) دریای خزر

ماهی به عنوان منبع مهم از پروتئین، چربی و ویتامین‌های مختلف در یک ر‍‍ژیم غذایی متعادل جایگاه خاصی دارد. بعضی از فلزات سنگین برای بدن انسان ضروری می‌باشند اما اگر از حد مجاز بیشتر شود ضررهای جبران ناپذیری وارد خواهند کرد. ازآنجایی که ماهی کپور دریای خزر از نظر ارزش غذایی و اقتصادی در ردیف سوم قرار دارد، لذا بررسی وضعیت بهداشت و سلامت آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. این تحقیق به منظور تعیین میزان فلزات سنگین ضروری (آهن، مس و روی) و نیمه ضروری (نیکل، کبالت و منگنز) در بافت خوراکی ماهی کپور دریای خزر صورت گرفته‌ است. تعداد 45 نمونه ماهی در منطقه شرقی حوزه جنوبی دریای خزر در چند صیدگاه جمع‌آوری گردید. بعداز بیومتری، بافت خوراکی (عضله) ماهی‌ها جدا شده و فریزدرایر گردید. سپس نمونه‌ها به روش هضم اسیدی آماده سازی شده و میزان فلزات سنگین مورد نظر با استفاده از دستگاه جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفت . طبق بررسی‌های به عمل آمده میانگین غلظت آهن، روی و مس با خطای استاندارد (SE) به ترتیب برابر (11±)91/77، (14±)45/63 و (2±)11/12 و میانگین غلظت نیکل، کبالت و منگنز با خطای استاندارد (SE) به ترتیب برابر (3/14±)121، (34/28±)5/323 و (54/0±)29/3 میکروگرم بر گرم وزن خشک ثبت گردید. دراین تحقیق میانگین غلظت فلزات سنگین به دست آمده در ماهی کپور دریای خزر بر حسب وزن تر پایین‌تر از حد اکثر میزان مجاز تعیین شده از سوی سازمان بهداشت جهانی بوده است.